Do czego służą kolby stożkowe?

Laboratoryjna kolba stożkowa to inaczej kolba Erlenmeyerka, potocznie zwaną erlenmajerką. Kolby stożkowe charakteryzują się bardzo szerokim zakresem zastosowań, gdyż można za ich pomocą przeprowadzić wiele procesów laboratoryjnych jak również szeroki wachlarz doświadczeń chemicznych. Kolby stożkowe najczęściej wykonane są ze szkła borokrzemowego lub innego szkła wykorzystywanego w laboratorium jak np. typu Duran - są to gatunki posiadające charakterystyczne domieszki, dzięki którym materiał staje się bardziej odporny zarówno na uszkodzenia mechaniczne, nagłe zmiany temperatury lub wlewane substancje chemiczne takiej jak stężone kwasy lub zasady. Innym materiałem z jakiego wytwarza się kolby stożkowe wykorzystywane w laboratorium jest tworzywo sztuczne, takie kolby są również odporne chemicznie, natomiast są znacznie bardziej odporne mechanicznie.

Kolby stożkowe mają specyficzną budowa - skośne boki i wąską szyjkę, która pozwala na mieszanie bez ryzyka rozlania czy rozchlapania substancji chemicznej znajdującej się wewnątrz naczynia. Kolby stożkowe dzięki swojej specyficznej budowie znalazły zastosowanie podczas miareczkowania, a także znakomicie nadają do podgrzewania cieczy. Dodatkowym atutem zastosowania kolb stożkowych podczas podgrzewania cieczy jest to, że gorąca para skrapla się w górnej części naczynia, co zmniejsza w dużym stopniu utratę stosowanego rozpuszczalnika, co czyni dany proces chemiczny znacznie bardziej ekonomicznym.

Kolby stożkowe idealnie sprawdzają się podczas przeprowadzania procesu rekrystalizacji. Próbkę umieszczoną w naczynku do oczyszczenie ogrzewa się aż do wrzenia oraz dodaje się odpowiednią ilość rozpuszczalnika do całkowitego rozpuszczenia substancji. Odbieralnik z niewielką ilością rozpuszczalnika jest ogrzewany do wrzenia, a następnie gorący roztwór przesądzamy jest przez karbowaną bibułę filtracyjną do kolby odbiorczej. Gorące opary wrzącego rozpuszczalnika utrzymują odpowiednią temperaturę w lejku filtra, co zapobiega przedwczesnemu procesowi krystalizacji, dlatego też kształt stożkowy naczynia laboratoryjnego jest niezwykle istotny.

Erlenmajerki znalazły również zastosowanie w mikrobiologii do przygotowywania kultur bakteryjnych wykorzystywanych w laboratorium podczas ich hodowli.

Dostępne na rynku kolby stożkowe mogą być wyposażone w szlif lub bez niego. Kolby stożkowe ze szlifowana szyjką są stosowane do przyłączenia do oprzyrządowania podczas pracy w laboratorium. Przymocowanie przy użyciu szlifu jest bardzo szczelnym ale nie do końca trwałym rozwiązaniem podczas pracy w laboratorium. Korki jakie wykorzystuje się do zamykania erlenmajerek mogą być wykonane ze szkła oraz gumy lub innego tworzywa np. PTFE. Korki szklane wykazują większą szczelność w porównaniu z innymi rodzajami korków np. korkami gumowymi.

Kolby stożkowe podobnie jak zlewki laboratoryjne nie służą do wykonywania precyzyjnych pomiarów objętościowych. Skala objętościowa znajdująca się kolbach stożkowych jest przybliżona -  z dokładnością około 5% - dlatego stanowią tylko orientacyjny pomiar.

Kolb stożkowych nie powinno się pamiętać, że nie można ich ogrzewać bezpośrednio płomieniem, ani stosować do pracy pod próżnią. Należy pamiętać, że kolby stożkowe nie powinny być stosowane do prowadzenia jakichkolwiek syntez, destylacji czy również do ogrzewania pod chłodnicą zwrotną. Kolby stożkowe są bardzo szeroko stosowane w laboratorium, jest to jeden z podstawowych naczyń wykorzystywanych w codziennej praktyce laboranta.