Podstawowe szkło laboratoryjne i jego zastosowanie
W każdym laboratorium chemicznym wykorzystuje się szkło laboratoryjne. Szkło laboratoryjne cechuje się zwiększoną odpornością na wysoką temperaturę oraz nagłe jej zmiany oraz wysoką odpornością na substancje chemiczne nawet na stężone kwasy czy zasady. Bardzo istotne jest również w laboratorium, aby stosowane szkło nie posiadało żadnych uszczerbków i rys, gdyż znacząco wpływa to na jego odporność, a w przypadku np. niekontrolowanego pęknięcia zawartość naczynia może wyrządzić wiele szkód. Przed wykonaniem każdego doświadczenia lub badania należy dokładnie wyczyścić, umyć i wysuszyć szkło. Najczęściej w laboratorium wykorzystuje się szkło borokrzemowe oraz szkło typu Duran.
W codziennej pracy laboratoryjnej wykorzystuje się najczęściej zlewki, kolby, bagietki, cylindry, krystalizatory, lejki, chłodnice, szkiełka zegarkowe, wkraplacze, pipety, naczynka wagowe, rozdzielacze i inne.
Zlewki to naczynia laboratoryjne, które różnią się między sobą przede wszystkim pojemnością oraz wysokością ścianek, a właściwie stosunkiem średnicy dna do wysokości ścianek – tak rozróżniamy zlewki niskie oraz zlewki wysokie. Wyróżniamy zlewki o pojemnościach od kilku mililitrów, nawet do kilkudziesięciu litrów. Większość zlewek jest wyposażona w wylew tzw. dziubek. Zlewki są wykorzystywane do odmierzania płynnych substancji, w nich można przeprowadzać reakcje chemiczne, mogą także służyć do krótkotrwałego przechowywania substancji. Krystalizatory są to pewnego rodzaju zlewki z wyjątkowo niskimi ściankami, ale zwiększoną średnicą podstawy, która zwiększa powierzchnię parowania podczas krystalizacji substancji.
Kolby laboratoryjne to naczynia, które mogą przyjmować różnorodne kształty i pojemności. Kolby stożkowe zazwyczaj służą do przeprowadzania reakcji, posiadają płaskie dno i stabilnie można je posadowić na blacie laboratoryjnym. Kolby kuliste okrągłodenne z jedną lub z kilkoma szyjkami służą do przeprowadzania różnych reakcji laboratoryjnych np. destylacji, reakcji nitrowania czy zobojętniania. W użyciu są również kolby kuliste z płaskim dnem. Dobór właściwej kolby uzależniony jest od procesu jaki w niej będzie przeprowadzony. Kolby mogą mieć różne objętości, różna ilość szyj, mogą posiadać szlif lub nie być w niego wyposażonym. Kolby miarowe są wykorzystywane do sporządzania roztworów o ściśle określonym stężeniu, są kuliste, posiadają długą szyjkę i płaskim dnem. Kolby ssawkowe (próżniowe) są stosowane do przeprowadzania reakcji pod obniżonym ciśnieniem, przypominają kolby stożkowe bez szlifu oraz posiadają boczny wylot do którego przyłączana jest pompa, która obniża ciśnienie.
Bagietki szklane to szklane pręciki, które są wykorzystywane do mieszania substancji lub są pomocne podczas zlewania cieczy.
Cylindry miarowe to wąskie i wysokie naczynia, które odznaczają się dużą dokładnością. Cylindry zwieńczone są wylewem lub zakończone są kołnierzem ze szlifem, do którego można dopasować korek. Cylindry miarowe są stosowanie do odmierzania płynnych substancji. Cylindry posiadają bardzo szeroki wachlarz pojemności, mogą różnić się wysokością szyjki.
Lejki są zbudowane z prostej szyjki, która w górnej części rozszerza się stożkowo. Długa szyjka zazwyczaj jest ścięta na dole, aby spadająca ciecz spływała po ściankach naczynia. Możemy wyróżnić lejki proste, lejki Buchnera (sitowe), analityczne, ze spiekanym dnem.
Szkiełka zegarkowe są wykorzystywane w laboratorium do umieszczania na ich powierzchni różnych substancji. Szkiełka są wykorzystywane także do przykrywania naczyń laboratoryjnych, są owalne i zagłębione.
Chłodnice zbudowane są z prostej, kulkowej lub spiralnej rury w której płynie substancja przeznaczona do skroplenia. Rura otulona jest płaszczem w którym płynie ciecz chłodząca (najczęściej jest to zimna woda). Wyróżniamy następujące rodzaje chłodnic: chłodnica kulowa (Allihna), chłodnica powietrzna, chłodnica intensywna, chłodnica spiralna, chłodnica Dimrotha, chłodnica Liebiga czy chłodnica destylacyjna.
Wkraplacze w laboratoriach są wykorzystywane do powolnego wkraplania substancji ciekłych. Wkraplacz jest zbudowany z korka, pojemnika na ciecz i długiej prostej rurki z kranikiem. Niekiedy są stosowane wkraplacze próżniowe, w których występuję rurka wyrównująca ciśnienie.
Rozdzielacze stosowane są do rozdzielania cieczy różniących się gęstością.
Pipety są wykorzystywane do odmierzania dokładnych ilości substancji ciekłych. Na pipecie znajduje się miarka, za pomocą której określamy ilość wkraplanej substancji. Pipetę tworzy długa szklana rurka, która na dole się zwęża.
W laboratoriach możemy znaleźć niezliczoną ilość różnego rodzaju szkła, szkło które można standardowo zakupić, oraz takie które wytwarzane jest na specjalne zamówienie pod potrzeby danego klienta. Ważne jest aby takie szkło był odporne oraz aby nie posiadało uszkodzeń i zadrapań.